One of the things that trouble overseas Filipino workers and expats in the UAE who left their significant other in the Philippines is the possibility that they may emotionally grow apart from each other.
Because lovers have to spend time apart, they have to deal with longing that is caused by physical absence.
It is a sad reality that there are couples who were not able to make their long distance relationship work, but there are also some who realize that if a person is truly the one for you, destiny will work its way to reunite you both. Just like this letter sender, an OFW from the UAE.
Hi Palangga,
Kung balikan nako ang mga sauna nato, na-amgo jud nako kung unsa kalayo na ang naabtan sa atong relasyon. Nagsugod to tanan katong nagkaila ta nya nagkakita katong college pa ta. Nakahinumdum pa ka? Nga kanunay nimo gamiton nga walay pananghid ang sakyanan sa imong papa nga puti para lang naa tay masakyan kung manglaag ta. Kahinumdum paka katong nasakpan ta sa imong mama nga nag-cutting sa klase? Wa ta musulod ato kay anniversary nato nya nag date ta. Malas pa jud kay nakit-an ta ni tita unya gikasab-an ta tunga sa mall. Hahaha. Ingon gani nila, young and helpless in love. Ingun ana kaayo ta.
(Kapag binabalikan ko yung mga nakaraan natin, na-ri-realize ko kung gaano na kalayo ang narating ng relasyon natin. Nagsimula lahat yon nung nagkakilala at naging tayo nung nasa college pa tayo. Naaalala mo pa ba yon? Palagi mo pang itinatakas sa papa mo yung puting kotse niya para lang may masakyan tayo kapag gumagala tayo. Naalala mo pa ba nung nahuli tayo ng mama sa mong nag-cutting sa klase? Hindi tayo ‘nun pumasok kasi anniversary natin tapos nag-date tayo. Malas nga lang kasi nakita tayo ni tita tapos nag-sermon siya sa gitna ng mall. Hahaha. Sabi nga nila, young and helplessly in love. Ganoon na ganoon tayo.)
Human sa pila ka tuig, graduation na nato ug anam-anam natong gikab-ot atong mga damgo. Lahi pud tag gusto nga career path.
(Pagkatapos ng ilang taon, dumating yung graduation at paunti-unti na nating inabot yung mga pangarap natin. magkaiba tayo ng gustong career path.)
Nisulod ka ug usa ka kompanya sa Maynila aron matinuod ang damgo nimo nga mahimong usa ka accountant. Ug ako, nagtrabaho sa usa ka construction firm.
(Pumasok ka sa isang kumpanya sa Maynila para matupad ang pangarap mong maging isang accountant. Ako naman, nagtrabaho sa isang construction firm.)
Wa nagdugay, naay niabot nga oportunidad para makatrabaho ko alang usa ka engineer sa Dubai. Grabi pa kaayo nimong hilak nako kay di ka ganahan mupalayo ko ug pugson jud ko nimo nga sa Maynila rako motrabhao kuyog nimo. Pero gi-ignan tika nga desidido nako kay sayang pud ang chance na maka-adto ko ug Dubai para makadawat ko ug mas dakong sweldo.
(Hindi nagtagal may dumating na oportunidad para makapagtrabaho ako bilang isang engineer sa Dubai. Grabe pa ang iyak mo non sa akin kasi ayaw mo akong paalisin at pinipilit mong dito na lang ako sa Maynila magtrabaho kasama mo. Kaso sabi ko sa ‘yo na desidido ako kasi sayang rin ‘yung chance na makapuntang Dubai para kumita ng mas malaking pera.)
Naabot ang adlaw nga mularga nako. Ikaw pa gani naghatod nako sa airport sakay ang puti nga sakyanan sa imong papa. Halos di nako nimo buhian katong nigakos ka nako para mag good bye. Gi wakli gani tika ato ug miingon nga mauwahi nako sa akong flight pero sa tinuod lang, di sad ko ganahan mubuhi ka nako. Ako jud gi dibdin ug maayo ang imong gakos ato kay kahibaw ko dugay pako makasuway balik ato. Pero nahuman ra pud ang tanan pag ingon nako nga muadto nako ug nisulod sa airport.
(Dumating ‘yung araw na lilipad na ako. Ikaw pa ‘yung naghatid sa akin sa airport sakay ‘yung puting kotse ng papa mo. Halos ayaw mo nang bumitaw sa akin nung niyakap mo ako para magpaalam. Pinapatahan kita noon at sinasabi ko na mahuhuli na ako sa flight ko pero sa totoo lang, ayaw ko ring bumitaw ka sa akin. Dinadama ko talaga ‘yung yakap mo noon kasi alam kong matatagalan bago ko ulit maramdaman ‘yon. Pero naputol din ‘yon nung nagpaalam na ako at pumasok na sa loob ng airport.)
Pag-abot nako sa Dubai, di jud nako malimod nga grabi ka lisod sa akong kinabuhi didto. Di lang kay tungod nga layo ko sa akong pamilya ug nimo, grabi pud kaayo ang stress sa akong trabaho. Sakto jud sila sa ilang giingon na lahi ra jud ang Pinas. Dumdum pa ba sad nimo unsa kalisod pud nato sa atong relasyon ato? Lisod sad to sauna, Palangga. Walay Facebook o Skype niadtong mga panahona. Pila ka semana pa atong paaboton para maabot atong mga sulat.
(Pagdating ko sa Dubai, hindi ko naman itatanggi na sobrang hirap ng naging buhay ko. Bukod sa malayo na ako sa pamilya ko at saka sa ‘yo, grabe rin ‘yung stress na dala ng trabaho. Tama ‘yung sabi nila na iba ang Pinas. Tanda mo pa ba kung gaano rin tayo nahirapan sa relasyon natin? Ang hirap kasi noon, Mahal. Wala pang Facebook o Skype noong mga panahon na ‘yon. Ilang linggo pa hinihintay natin para lang makarating ‘yung sulat natin.)
Kato pud ang nahimo nga problema nato. I fell out of love kuno. Dili sa kay nakuwang ka sa akoa, pero kay layo ta sa usag usa. Wa na sad ta kahibaw kung unsaon pagpadagan sa atong relasyon kay layo kaayo ta sa usag usa. Wa sad ko kahibaw kung unsay nahitabo nato sauna, basta kay ang nahinumduman ra jud nako kay nikalit lang ug hunong ang pag-abot sa mga sulat.
(Iyon din ang naging problema natin. I fell out of love kumbaga. Hindi dahil nagkulang ka sa akin, kundi dahil malayo tayo sa isa’t isa. Hindi na natin alam kung paano papatakbuhin ‘yung relasyon natin dahil milya milya ang layo natin sa isa’t isa. Hindi ko rin alam kung ano nangyari sa atin noon, basta ang natatandaan ko na lang ay biglang huminto ‘yung pagdating ng mga sulat.)
Lima ka tuig. Lima ka tuig pa ang kadugay nako sa Dubai. Sulod atong lima ka tuig, wala koy nadunggan na balita gikan sa imo. Mutug’an ko, nangita ko ug lain diri sa Dubai pero di gyud sila parehas nimo.
(Limang taon. Limang taon pa ang itinagal ko sa Dubai. Sa loob rin ng mga taon na ‘yon, wala akong narinig na balita mula sa ‘yo. Inaamin ko, naghanap ako ng iba dito sa Dubai pero hindi sila katulad mo.)
Nahuman ang lima ka tuig, nibalik ko sa Pinas. Grabi akong kalipay ato. Pero murag nakulbaan sad ko kay unsaon nalang kung magkita ta human sa lima katuig nga walay tagad? Kahibaw ko wala na ta pero di siguro nako makaya kung makahibaw ko na aduna nakay bana/asawa ug anak.
(Matapos ang limang taon, bumalik ako sa Pinas. Grabe ‘yung saya ko non. Pero medyo kinabahan ako kasi paano kung magkita tayo matapos ang limang taon na walang kibuan? Alam ko wala na tayo pero hindi ko yata kakayanin kung sakaling malaman ko na may asawa at anak ka na.)
Hangtud usa ka adlaw, nahuna-hunaan nako maglakaw-lakaw sa mall. Katong mall kung asa ta nasakpan sa mama nimo. Haha. Wa ko kahibaw kung nganu pero murag gidala ra ko sa akong mga tiil didto. Wa man koy paliton, niadto lang ko, pero dako kaayo ko ug pasalamat na niadto ko kay, sa wa nako damha, nakit-an tika nipalit ug isa ka blue na dress sa department store.
(Hanggang isang araw, naisipan kong maglakad-lakad sa mall. ‘Yung mall kung saan tayo nahuli ng mama mo. Haha. Hindi ko alam kung bakit pero parang dinala lang ako ng mga paa ko doon. Wala naman akong bibilhin, basta lang ako pumunta doon, pero laking pasasalamat ko na rin na pumunta ako doon dahil, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita kitang namimili ng isang kulay blue na dress sa department store.)
Niduol ko nimo. Nagkatinan-away ta. Natuk-an pa gani ko ug wa ko kahibaw unsa akong esulti nimo. Pero nawala akong kakulba katong ningisi ka, imo kung gigakos ug gikamusta ko nimo.
(Nilapitan kita. Nagkatinginan tayo. Nautal pa nga ako at hindi ko alam sasabihin ko sa ‘yo. Pero nawala yung kaba ko nung ngumiti ka, niyakap mo ako, at kinamusta mo ako.)
Atong panahona, murag nag flashback akong utok sa katong nag eskwela pa ta. Mahal, kalit lang nako na amgo nga hangol kaayo ko kay puros ra akong kaugalingon akong gihuna-huna. Wa nako gihuna-huna nga kadamay tika, na unta dungan ta sa pag asenso sa atong kinabuhi. Gibiyaan tika ug wa ko nag-effort para matarong atong long-distance relationship.
(Noon mga panahon na ‘yon, parang nag-flashback sa utak ko nung nag-aaral pa lang tayo. Mahal, bigla kong na-realize na ang damot ko kasi puro sarili ko iniisip ko. Hindi ko naisip na katungga kita, na dapat sabay tayo sa pag-unlad ng buhay natin. Iniwan kita at hindi ako nag-effort para maayos yung long-distance relationship natin.)
Paghuman atong adlawa, imo kong gi-add sa Facebook. Nagsugod nasad ta ug utro. Atong gitarong ug gibalik ug unsa man to ang nawala sa atoa. Adlaw-adlaw ta’ng mag-storyahanay sa chat ug mura na’g hinay-hinay nga nibalik ang dati nga kita ug desidido ko nga makuha ka utro.
(Natapos ‘yung araw na ‘yon na in-add mo ako sa Facebook. Nagsimula tayong i-rekindle at ayusin ‘yung nawala sa atin. Araw-araw tayong nag-uusap sa chat at parang bumalik kumbaga ‘yung dating tayo, at desidido rin akong makuha ka ulit.)
Dako kaayo akong pasalamat nga imong gihatag utro sakoa.
(At maraming salamat dahil binigay mo ‘yon ulit sa akin.)
Fast forward nalang ta sa karon kay taas najud kaayo ug ako pa tagsa-tagsaon, pero ang ako rajud nahibaw-an kay lipay kaayo ko nga nibalik ang sauna. Imo nasad huwaman utro ang puti nga sakyanan saimong papa ug manggawas ta. Medyo lahi na ang dagan ato kaysa sauna pero ang wala rajud nausab kay ang akong kalipay ug kakilig nga akong masinati ug kauban tika sa sakyanan.
(Fast forward to today kasi masyado nang mahaba kung iisa-isahin ko pa, pero ang alam ko lang ay masaya ako na bumalik tayo sa dating gawi. Hinihiram mo ulit ‘yung puting kotse ng tatay mo kapag lalabas tayo. Medyo iba na ‘yung takbo niya kumpara dati pero kung may nananatili man, iyon ‘yung saya at kilig na nararamdaman ko tuwing kasama kita sa sasakyang ito.)
Pasayloa ko kay kinahanglan pa nako mubalik sa Dubai. Naa pa ko’y mga trabaho nga dapat pa nako humanon didto. Pero ang akong isaad nimo kay di na nako usbon ang sauna. Kay na-realize na nako karon nga bisag pa magkalayo ta, mubalik ug mubalik ra gihapon ko nimo.
(Pagpasensyahan mo na lang ako kasi kailangan ko pang bumalik ng Dubai. May unfinished business pa kasi ako don. Pero ang maipapangako ko na lang ay hindi ko na uulitin ‘yung ginawa ko dati. Dahil ngayon na-realize ko na kahit ipaglayo man tayo, babalik at babalik pa rin ako sa ‘yo.)
